Ze komt er zo vaak dat het een beetje voelt als ‘haar’ museum. Voor Marian De Kleermaeker was het vanzelfsprekend dat ze vriend werd van Teylers Museum. Zoals dat gaat met lange vriendschappen weet ze niet meer precies hoe lang geleden.
De Loesje-poster hangt pontificaal in haar keuken. De tekst – ‘Je wilt toch niet dat ik doe wat jij zegt?’ – was toepasselijk toen ze studeerde en nog steeds nu haar kinderen tieners zijn. De Bloemendaalse zelfstandig adviseur Marian De Kleermaeker (48) sloot zich destijds aan bij de Loesje-posterclub, omdat de linkscreatieve hoek haar aansprak. “We keken kritisch naar wat in de maatschappij speelde. Ik leerde bij Loesje ook hoe een beeld je kan verrassen en hoe je ervan kunt genieten.”
Uren kijken
Als ze aan een museum denkt, denkt ze aan Teylers. “Als kind vond ik het er magisch. Een schilderij van katjes op een piano fascineerde me. Daarna interesseerde ik me voor de stenencollectie en verzamelde ik zelf stenen; nog weer later verdiepte ik me in de tekeningen. Zo vind ik in iedere levensfase iets in Teylers wat me boeit.”
Haar ouders maakten Marian ontvankelijk voor cultuur door haar mee te nemen naar jeugdtheater en musea. Haar kinderen gaan ook al van jongs af aan mee naar Teylers: “Ze hebben alle kunst-en-vliegwerk-workshops gedaan en de speurtochten vonden ze geweldig. Tegenwoordig gaan ze meer hun eigen gang, maar de oudste wilde afgelopen zomer zelf mee naar de vogeltentoonstelling. Ze hebben belangstelling voor kunst, ze vinden het alleen lastig dat hun ouders er úrenlang naar kijken.”
Wondere wereld
Het huis van Pieter Teyler, dat sinds kort deel uitmaakt van het museum, noemt ze adembenemend: “Het was een instituut tijdens de Verlichting. Nu je er kunt rondkijken, ervaar je de gedrevenheid waarmee hij zijn wondere wereld wilde delen.” Er is voor haar niets leukers dan in een vensterbank zitten en bezoekers kijken: “Een beetje alsof ik er zelf woon.”
Toen Teylers meedeed aan ‘Theater Kapsalon’, als protest tegen de coronamaatregelen, was Marian erbij. Ze ging om het museum te steunen, maar het raakte haar ook. “Ik houd van kunst om de schoonheid, maar het doet tegelijkertijd iets met de ziel. We hadden thuis door corona spannende weken achter de rug. Toen ik weer overal om me heen kunst zag, voelde ik me emotioneel kilo’s lichter.”
Kinderkrukjes
Als ‘vriend van’ hoort ze meer over hoe het museum wil bijdragen aan de samenleving. Marian: “Het enthousiasme waarmee ze bijvoorbeeld in het Lorentzlab natuurkunde ontsluiten, wakkert de nieuwsgierigheid aan. Fantastisch. Maar wat echt m’n hart heeft gestolen, zijn de inklapbare krukjes voor kinderen. Die kunnen ze overal neerzetten waar ze langer willen kijken. Zoiets wil je toch in ieder museum?”
Vriend worden van het museum? Kijk op teylersmuseum.nl onder ‘steun Teylers Museum’.
Comments